wtorek, 30 marca 2010

"Sekretna haubica" Szuwałowa

Działo to zostało opracowane w Rosji w XVIII wieku, wprowadzone do uzborjenia artylerii rosyjskiej w roku 1753.
Nietypowy kształt lufy mial za zadanie zwiększyć rozrzut kartaczy. Efekty były niezbyt zadowalające między innymi z uwagi na długotrwały proces ładowania.
Spłaszczone pociski do tych dział zwano "wołowymi pyskami".
Haubice te były przodkami rosyjskich jednorogów.


gen. Piotr Szuwałow, konstruktor haubicy
Źródło: internet
Autor: ?

wtorek, 23 marca 2010

Rekonstrukcja sylwetki kapitana artylerii koronnej z 1794 roku

fot. M. Żebrowska
Rekonstrukcja munduru oficera artylerii koronnej 1794. Na głowie czapka z czarnego aksamitu z siwym barankiem ( mógł byc czarny ) i złotym galonem szerokości 2 cali. Przy czapce białe strusie pióro. Kurtka z zielonego sukna, kroju polskiego . Szarfa oficerska srebrna przetykana karmazynowymi nićmi. Spodnie biale, płócienne letnie. Buty wysokie nieprzepisowe. Szabla nieprzepisowa typu wschodniego ( na zdjęciu prezentowana szabla to brytyjski model 1831 użyty do uzupełnienia sylwetki). Pod szyją zawiązany jest biały bawełniany krawat spięty złoconą broszą z zielono niebieskim kamieniem.




Detal kołnierza. Kołnierz jeszcze jest wywinięty. W mundurach Księstwa Warszawskiego  i Królestwa Polskiego kołnierz bedzie już tylko wysoką stójką
Foto: M. Zebrowska


Jeden ze sposobów wiązania krawata i spięcia go broszą.
Foto: M. Żebrowska


Szlifa kapitańska z prawego ramienia. Pomimo wydanego ordynansu 1 789 gdzie było zalecone zakładanie szlify na tylko na lewe ramię, ikonografia przedstawiająca oficerów z 1794 roku pokazuje , że szlify często noszono na obydwu ramionach.
Foto: M. Żebrowska


Poła przednia munduru, powstała przez wywinięcie i przyszycie w jednym miejscu dolnej części kurtki. Jest to relikt pozostały w polskiej kurtce mundurowej po podwiniętych połach kontusza, z którego wywodzi się ten element uniformu.
Foto. M. Zebrowska
Wykonawcy:
Czapka- Maciej Mechliński
Szarfa - Maciej Mechliński
Bandolier do szabli  - Maciej Mechliński
Szlify- Jerzy Nowicki
Kurtka - Renata Radzikowska
Spodnie letnie - Monika Żebrowska

czwartek, 18 marca 2010

Rosyjskie działo jednoróg systemu 1805

Otzrymałem własnie od przyjaciól z Rosji rysunki które mogą być pomocne do wykonania kopii działa rosyjskiego systemu 1805. System ten pasuje także do rekonstrukcji artylerii polskiej z lat 1815-1831.






























































Źródło: nn ( dane zostaną opublikowane natychmiast po ich uzyskaniu)
Autor planów: nn ( dane zostaną opublikowane natychmiast po ich uzyskaniu)

piątek, 5 marca 2010

Sylwetki żołnierzy Rzeczpospolitej 1789-1795 Rysunki, ryciny, malarstwo



W tym poście staram się zebrać i przedstawić  ilustracje obrazujące żołnierzy Rzeczpospolitej z końcowego okresu istnienia państwa.
Towarzysz Kawalerii Narodowej 1790r.
Żródło: Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie


Michał Stachowicz, Grenadierzy Krakowscy


Na ilustracjach błędnie przedstawiono blachy naczelne na kaszkietach oraz ozdoby ładownic. Ponadto pakunki żołnierskie przedstawione są tu bardziej jako futrzane chlebaki niż tornistry noszone przez ramię. Pierwowzorem polskich pakunków były prawdopodobnie pruskie lub saskie tornistry noszone przez ramię. Szarfy oficerów powinny być przedstawione z chwostami opuszczonymi od strony prawej.
Żródło:http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/doccontent?id=11298&dirids=1



Na tej ilustracji błędnie przedstawiono szlify oficerskie, zaznaczając na nich metalowa łuskę. Szlify w Rzeczpospolitej wykonywane były ze srebrnej lub złotej, tkanej taśmy. Stopnie oficerów oznaczano za pomocą gwiazdek i belek. Stopnie żołnierskie i podoficerskie oznaczane były na kołnierzu i mankietach kurtki.
Żródło:http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/doccontent?id=11298&dirids=1




Oficer i kosynier pospolitego ruszenia 1794
Autor: Michał Stachowicz

Oficer i kosynier pospolitego ruszenia 1794
Autor: Michał Stachowicz

Saperzy wg. Bronisława Gembarzewskiego
Żródło: B. Gembarzewski, Żołnierz polski, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej,Warszawa 1965.

Gwardia piesza koronna.
Oficer to ksiażę Józef Poniatowski jako dowódca regimentu, obok prezentuje broń grenadier w mundurze letnim.
Ksiażę Poniatowski dowodził regimentem od 3 października 1789 roku do wiosny 1790 roku.
Żródło: B. Gembarzewski, Żołnierz polski, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej,Warszawa 1965.

Przemarsz wojsk Kościuszkowskich. Konno w kapeluszach z piórami, przedstawione są  sylwetki oficerów artylerii.
Autor: Aleksander Orłowski
Żródło:http://www.pawel.andrejew.com/przemarsz_wojska_aleksander_orlowski.jpg

Biwak wojsk kosciuszkowskich.
Sądząc po opartej o drzewo broni palnej, praca przedstawia strzelców rozmawiających z pocztowym Kawalerii Narodowej. Podobne umundurowanie posiadali w tym czasie artylerzyści, jednak w roku 1794 nie posiadali oni na swoim etatowym wyposażeniu długiej broni palnej.
Oczywiście w warunkach wojennych artylerzysta mógł zabrac ze sobą broń zdobyczną. Sprawę ostatecznej identyfikacji utrudnia to, że grafika jest czarnobiała mundury kanonierów i bombardierów różniły sie od zielonych strzeleckich barwą wyłogów i kolorem kit u kapeluszy. 
      Autor tworzył na podstawie własnych obserwacji i  przenosił na papier np. zdefasonowane w polu lub nieregulaminowe kapelusze, dzieki czemu mamy tu obraz żołnierzy w miarę wiernie oddający stan faktyczny
Autor: Aleksander Orłowski


Artylerzyści i piechota powstańcza ( kosynierzy ) na szańcach Warszawy  w 1794 roku.
W oddali widoczne są pozycje rosyjskie.
Autor: Aleksander Orłowski
Źródło:


Artyleria w marszu 1792 rok. Na pierwszym planie dobrze widoczny oficer konno i podoficer idacy pieszo. Podoficer posiada karabin. W okresie późniejszym karabiny zostały artylerzystom odebrane i posiadały je jedynie służby wartownicze.
Na podstawie rysunku z epoki Michała Stachowicza


Ilustracja wykonana na podstawie pracy Michała Stachowicza. Maszerujacy przed pociągiem artylerzysta ma zamiast podoficerskiej laski, tasak i nie posiada na mundurze oznaczeń stopnia, tak jak to przedstawiono na ilustracji wczesniejszej. Czerwone lampasy przy spodniach tego artylerzysty wskazują na to, że jest to żołnierz z zaciągu jeszcze przedinsurekcyjnego. Podczas insurekcji z braku czerwonego sukna spodnie ozdabiane były lampasem czarnym. Czerwona konfederatka oficera zgodna jest z ordynansem z roku 1789: "Czapki ponsowe tęgo pikowane, z barankiem czarnym, na 3 cale szerokim, galonem obwiedzione złotym lub srebrnym podług naramiennika, kitka biała, prosto stojaca, calów 10 wysoka, kokarda okrągła nie wielka, z wstazki białej jedwabnej, kordon, cyfra królewska i cała forma czapki, jak u oficera kawaleryi narodowej; włosy z przodu gładko zaczesane a z tyłu podpięte"
Jednak na ilustracjach wykonywanych przez naocznych swiadków mozemy zobaczyc czapki czarne. Możliwe się wydaje, że szyto je podobnie jak czarne lampasy z bardziej dostępnego podczas wojny czarnego materiału.
Błędem  w ilustracji jest karabin trzymany przez artylerzystę idacego za pociagiem. W roku 1794 artyleria polska karabinów nie posiadała.
Ilustracja wyraźnie inspirowana jest pracą Michała Stachowicza prezentowaną pod postacią grafiki powyżej, a ukazujacą artylerię z roku 1792.
Źródło: "Wojsko Polskie Kościuszki w roku 1794. 16 tablic obejmujących 105 figur z natury rysowanych przez Michała Stachowicza, Malarza Krakowskiego, który żył za czasów Kościuszki. Podług materyałów zebranych przez Władysława Bartynowskiego kopiował K. Wawrosz. Z dodaniem 6 tablic rysowanych podług źródeł współczesnych przez Walerego Eljasza. Ogółem 22 tablice z dokładnemi objaśnieniami", oprac. Bolesław Twardowski, Poznań 1894, tabl. 20 po s. 90.